Deivid de Souza

Fenerbahçe için gereksiz gördüğüm futbolculardan biriydi. Geçen sene şampiyonlar liginde Fenerbahçe'yi defalarca kurtarması fikirlerimi olumlu yönde geliştirirken sezon başında ayağının kırılmasına ciddi anlamda üzüldüm.

Ve dün... Bursaspor maçında onu ilk defa tribünde değil de yedek klübesinde gördüm. Bu, oynayabilir halde olduğuna işaretti. Fener farkı açtıktan sonra Deivid ısınmaya başladı ve son on beş dakika oyuna girdi.

Tam anlamıyla bir Fenerbahçe düşmanı olan ben, Deivid oyuna girince çok heyecanlandım. Bildiğin özlemişim. Golünü attıktan sonraki göz yaşlarını gördükten sonra benim derdimin Fener, Galatasaray değil de futbol olduğunu anladım. Bu gözyaşları aslında çok şey ifade ediyordu. Kendisiyle beraber takımının da kötü gittiği dönemde, çok özlediği taraftarının önünde güzel bir geri dönüş yapmak...

Seviyorum ulan! Deivid gibi adamları da, futbolu da!