Dönüş

Ankara olayım kısa sürdü. Küçük bir 'rebirth' durumu yaşamış sayılırım doğrusu. Yine cam kenarına oturdum, yine kafamdan çok şey geçti:

-Otobüste daha önceden izlediğim filmlerin konmasını sevmem. Bu sefer durum farklıydı. Zaten yarı uyuyarak izlemiş olduğum bir film olan 'Deja-vu' vardı. Yolculuğun ilk yarısı düşüncesiz geçti haliyle.

-Otobüsümüz takla atmaktan son anda kurtuldu. Horlayarak uyuyanlar bile sarsıntının şiddetiyle ayağa fırladılar.

-Mp3çalarım olmadan gerçek anlamda bir hiçim.

-Bir şarkının ismi şarkının içinde geçtiği anı çok seviyorum. Bana garip bir haz veriyor o an.

-AŞTİ'ye otobüsün kalkışından bir dakika önce vardığım için Uykusuz alamadım. Molada alırım dedim. Orada değil O, gazete bile yoktu. Çok kızdım.

-Bolçi... Tadın, tattırın...

-Karar aşamasında olan bir meselem vardı. Son noktayı yıldızları izlerken koydum. Okul başladığı dönemlerde bir adet muhabbet kuşu alıyorum. Adı 'V' olacak.

-Kuştan; 'voilà! in view, a humble vaudevillian veteran, cast vicariously as both victim ... ' diye başlayan bölümü söylemesini beklemiyorum ama, en azından 'Good evening, London!' demeyi öğrensin. Onu diyemese de Murat diyebilsin bari.

-Hangi kapıyı çalsam karşımda 'Burukacı!'

-Eğer bu sene Beşiktaş şampiyon olursa Süper Lig'i bırakıyorum. Hatta belki futbol bile izlemem 'Dönek bişisin olm!' diyerek.

-'Oğlum, lan' gibi kelimeleri kullanan kızlar kadar iticileri yok. Bu kelimeleri bir kıza kullananlar dışında tabi. Onlar en iticiler!

-Futbol demişken. Sabah 6'da geldim eve. Uykum da yoktu. NtvSpor'u açtım. Yıldız Futbolcular belgeseli vardı. Daha önce görmediğim Maradona golleri gördüm. Saygım arttı. O ara babam uyandı. 'Baba Cruyff ile Beckenbauer'in mücadelesini gösterdi az önce!' dedim. Oturdu yarım saat maçı anlattı. 'Güzel attı Müller dönerek, değil mi?' dedi. Futbolcu emeklisi bir babaya sahip olduğum için bir kez daha mutlu oldum.

-Bir batak federsayonu kurulmazsa çok daha fazla insan yitirilecek.

-Son maddeyi gereksiz yazdım sanki. Bitti!