100

100 diyorum dostum 100!!!

Canım istediği zaman, arasıra esince yazmak istediğim bir blog olarak açtım bunu. Tahta mandalı hatırlayıp gülümsediğimde açıp yazacaktım bloguma, dinlemeden edemediğim bir şarkıyı yazacaktım, ve her daim izlemekten bıkmayacağım insanı yansıtacaktım burada.

Selamsız olacaktı blogum işte, arada geçerken uğrayacaktı insanlar. Eşin , dostun yorumunu alacaktım. Hayatımda paylaştıklarımı bir de blogda paylaşacaktım onlarla. Teşvik edene eyvallahım olacaktı. Daimi takipçilerim benim insanlarım olacaktı yani.

Sonra diğerleri gelecekti yorumlarıyla, blog dünyasından dostum olup çıktılar. Yavaştan içimi dökmeye başladım. Benimle sevindiler benim hastalığıma üzüldüler.

Okunabilir olduğumu başkasıyla paylaşmaya çalıştılar bloglarının kenarında. Beni özel olarak tanıtmaya karar verenler de oldu.


Sözün özü, kendi hayatımın ufak ayrıntılarını yazmak için açtığım bu blogda 100. yazıyı yazarken aklımda değerli dostlarım var. Müziğimizi,filmimizi, anımızı, ilginçliğimizi beraber paylaştığımız güzel insanlar var ve ben bu blogu gerçekten çok seviyorum. Nice yüzlere...